دستورالعمل حفاظت شنوایی- ویژه ی آتش نشانان

دانلود دستورالعمل حفاظت شنوایی ، ویژه ی آتش نشانان

حفاظت شنوایی

 

 

 

 

این برنامه شامل عناصر زیر می­باشد:

  1. بررسی کلیه محیط­های کاری به منظور شناسایی ترازهای خطرناک صدا و پرسنل در معرض ریسک مواجهه
  2. اصلاح محیط­های کاری یا تجهیزات تولید کننده صدای با ترازهای خطرناک، پس از بررسی عملی بودن کنترل­ها از نظر تکنولوژیکی و اقتصادی به منظور کاهش تراز صدای خطرناک به حد قابل قبول.
  3. بکارگیری روش­های کنترل اداری یا استفاده از وسایل حفاظت شنوایی در محیط­های کاری که استفاده از روش­های کنترل مهندسی امکانپذیر نمی­باشد.
  4. انجام تست­های دوره­ای شنوایی سنجی به منظور پایش میزان اثربخشی برنامه حفاظت شنوایی و کشف زود هنگام تغییرات موقتی حد آستانه شنوایی و صدور مجوز اقدامات اصلاحی بیشتر قبل از عارض شدن افت شنوایی دائمی.
  5. آموزش برای موفقیت کلی برنامه حفاظت شنوایی امری حیاتی است. درک ماهیت دائمی افت شنوایی ناشی از صدا، برنامه حفاظت شنوایی و مسئولیت­ها توسط کارکنان مشمول این برنامه برای اثربخشی برنامه بسیار اساسی است.

۵-۱-۱-        شناسایی محیط­های کاری دارای صدای خطرناک

محیط­های کاری که دارای تراز صدای dB 85 یا بیشتر می­باشند بایستی از طریق اندازه­گیری شناسایی و سوابق مربوط به اندازه­گیری­ها در واحد نگهداری شده و حداقل هر سال یکبار تکرار شوند. در محیط­های کاری با تراز صدای کمتر از dB 85 نیازی به پایش محیطی نیست. ولی پایش تراز صدا بایستی در محیط­های کاری با تراز صدای dB 85 یا بیشتر توسط اداره HSE انجام شود.

نصب تابلوهای هشدار دهنده مبنی بر استفاده از وسایل حفاظت شنوایی بر روی درب­های ورودی محیط­های کاری یا محوطه­های دارای تراز صدای dB 85 یا بیشتر الزامی است. پرسنل شاغل در این محیط­های کاری باید مجهز به وسایل حفاظت شنوایی بوده و به منظور استفاده درست از آن­ها آموزش دیده و ملزم به استفاده از وسایل حفاظت شنوایی در مکان­های مشخص شده باشند. سرپرستان بایستی اطمینان حاصل کنند که اقدامات کنترلی صدا برای کارکنان شاغل در محدوده سرپرستی آن­ها اجرا شده و برقرار باقی می­ماند.

 

به منظور کنترل موثر صدا، اندازه­گیری درست میزان صدا بر اساس روش­های استاندارد و ارزشیابی آن با معیارهای پذیرفته شده ضروری است. پایش کارکنان به منظور تعیین میزان مواجهه با صدا متشکل از دو بخش پایش محیط کار و پایش پرسنلی می­باشد. پایش محیط کار معمولاً در اولویت بوده و در صورتیکه تراز صدا dB 85 یا بیشتر باشد و فرد در محیط­های کاری با تراز صدای متفاوت کار کند، پایش پرسنل شاغل با استفاده از دوزیمتر الزامی است.

هدف از اندازه­گیری صدا شامل موارد زیر می­باشد:

  • تعيين ميزان تماس و مقايسه نتايج با قوانين موجود
  • اندازه گيري جهت مقاصد تشخيصي و شناسايي منابع
  • تعيين نياز به اعمال کنترل هاي مهندسي

تعيين اثر بخشي راهکارهاي کنترلي

 

روش اولیه برای حذف یا کاهش مواجهه پرسنل با صدای با تراز dB 85 یا بیشتر، بکارگیری روش­های کنترل مهندسی است. کنترل­های مهندسی یعنی انجام تغییرات و جابجایی تجهیزات یا اعمال تغییراتی در منبع تولید صدا یا مسیر انتقال آن می­باشد به طوریکه تراز صدا در منطقه شنوایی کارکنان به زیر dB 85 کاهش یابد.

کنترل­های اداری بعنوان انجام تغییراتی در زمانبندی کار یا عملیاتی که میزان مواجهه با صدا را کاهش دهد تعریف می­شود. در صورتیکه روش­های کنترل مهندسی نتوانند تراز صدا را کاهش دهند، در صورت امکان بایستی روش­های کنترل اداری نظیر افزایش فاصله بین منبع صدا و پرسنل یا چرخشی کردن شغل بین کارکنان در موقعیت­های با تراز صدای dB 85 یا بیشتر بکار گرفته شوند.

کاربرد روش­های کنترل مهندسی و اداری بایستی میزان مواجهه با صدا را در موقعیت­های با خطرات شنوایی حذف کرده یا به مقدار زیادی مدیریت کنند.

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *