دستورالعمل کامل ایمنی جوشکاری و برشکاری

دستورالعمل کامل ایمنی جوشکاری و برشکاری . دانلود از طریق لینک زیر

دستورالعمل ایمنی جوشکاری وبرشکاری-شرکت

 

۵-۱-      کلیات

کارشناس HSE سازمان یا مسئول HSE پیمانکار می‌بایست پیش از شروع عملیات، مطابق با چک‌لیست ایمنی جوشکاری و برشکاری به شماره HSE-CH-34 تمامی فعالیت‌ها و تجهیزات مورد استفاده را بازرسی نماید تا از صحت عملکرد آن‌ها اطمینان حاصل نماید. همچنین ناظر اجرای کار نیز در طول کاربر روند کار نظارت داشته، از ایجاد موارد و شرایط ناایمن جلوگیری به عمل آورد. آموزش‌های مورد نیاز در خصوص جوشکاری و برشکاری توسط کارشناس HSE سازمان یا مسئول HSE پیمانکار صورت می‌گیرد.

نکات مهمی که در ابتدای کار فنی برشکاری و جوشکاری باید به آن توجه داشت شامل موارد زیر است:

  • در خصوص فعالیت‌هایی که به تشخیص سازمان نیاز به حضور جوشکار حرفه‌ای باشد، می‌بایست از افراد واجد صلاحیت دارای گواهینامه استفاده شود.
  • برشکار و جوشکار بایستی مفاد این دستورالعمل را فراگرفته و کلیه قواعد مشروحه در آن را بکار بندد.

در ادامه نکات بهداشتی، ایمنی و زیست‌محیطی که نفرات هنگام جوشکاری و برشکاری موظف به رعایت آن‌ها می‌باشند، ذکر شده است.

۵-۲-      خطرات جوشکاری و برشکاری

۵-۲-۱-خطر برق‌گرفتگی

در صورت وجود اشکال در دستگاه جوشکاری یا برشکاری برقی، کارتینگ نامناسب و نامناسب بودن کابل‌های مربوطه احتمال برق‌گرفتگی وجود دارد.

۵-۲-۲- خطر سوختگی

در موقع جوشکاری، برشکاری قطعه کار و ابزار تا حد زیادی داغ شده و هم‌چنین ذرات مذاب ناشی از جوشکاری، برشکاری به اطراف پراکنده می‌شود و بنابراین احتمال بروز سوختگی وجود دارد. پرتوهای ماوراءبنفش نیز می‌تواند منجر به سوختگی شدید پوست گردد.

۵-۲-۳-خطر ورود اجسام خارجی به داخل چشم

در زمان صاف نمودن لبه قطعات برشکاری شده و با زدن گل جوش احتمال پرتاب اشیاء خارجی و ورود آن‌ها به چشم وجود دارد، لذا باید از عینک ایمنی متناسب با نوع کار استفاده نمود.

۵-۲-۴-خطر سقوط و افتادن از ارتفاع

در صورتی که جوشکاری / برشکاری در ارتفاع صورت پذیرد خطر سقوط وجود خواهد داشت. هم‌چنین هنگام جوشکاری با برق در صورت وقوع برق‌گرفتگی احتمال پرتاب شدن فرد براثر واکنش ماهیچه‌های بدن براثر عبور جریان برق از بدن وی وجود دارد.

۵-۲-۵-خطر آتش‌سوزی

جوشکاری و برشکاری به علت ایجاد دمای خیلی زیاد می‌تواند منجر به آتش‌سوزی گردد.

۵-۲-۶- خطرات پرتوها

علاوه بر نور خیره‌کننده مرئی، پرتوهای ماوراءبنفش در جوشکاری قوس الکتریک به وجود می‌آید و پرتوهای مادون‌قرمز در جوشکاری / برشکاری اکسیژن و گاز ایجاد می‌گردد که هریک از این پرتوها اثرات مضر خاصی خواهند دارند.

۵-۳-      ایمنی در جوشکاری و برشکاری

۵-۳-۱- مقررات عمومی جوشکاری و برشکاری

  • پیش از شروع عملیات جوشکاری و برشکاری (به‌جز عملیات) صدور مجوز کار گرم به شماره HSE-FO-59 ضروری است.
  • پیش از شروع عملیات جوشکاری می‌بایست تمامی فعالیت‌ها طبق چک‌لیست ایمنی جوشکاری و برشکاری به شماره HSE-CH-34 بررسی شود.
  • کلیه عملیات جوشکاری و برشکاری باید توسط افراد دارای صلاحیت صورت پذیرد.
  • قبل از انجام هرگونه عملیات جوشکاری و برشکاری تمیز نمودن محل کار از مواد آتش‌گیر ضروری است.
  • فیوم‌های جوشکاری و برشکاری برای سلامتی خطرناک می‌باشند، لذا تنها زیر هود یا در محل‌های با تهویه مناسب عملیات برشکاری یا جوشکاری را انجام دهید.
  • کلیه دستگاه‌ها و تجهیزاتی که برای جوشکاری و برشکاری به کاربرده می‌شوند، باید به‌طور مرتب و بر اساس دستورالعمل‌های کارخانه سازنده مورد بازدید، آزمایش و دقت سنجی قرار گرفته و در صورت وجود نقص و یا فرسودگی، تعمیر و یا از فرآیند کار خارج گردند.
  • وضعیت ایستایی دستگاه‌ها و تجهیزات جوشکاری و برشکاری بایستی به‌گونه‌ای باشد که از هرگونه حرکت اتفاقی جلوگیری به عمل آید.
  • کلیه دستگاه‌ها و تجهیزات جوشکاری و برشکاری باید به‌طور کاملاً ایمن نصب و بهره‌برداری گردد.
  • کلیه دستگاه‌ها و تجهیزات جوشکاری و برشکاری باید در مکانی نگهداری و انبار شوند که از صدمات فیزیکی و شیمیایی محافظت گردد.
  • روش انجام عملیات جوشکاری و برشکاری باید به‌گونه‌ای باشد که علاوه بر فرد جوشکار یا برشکار، خطری برای سایر کارکنان و یا افراد متفرقه در برنداشته باشد.
  • دیوارها و سطوح جانبی محل جوشکاری باید به‌گونه‌ای باشد که بیشترین جذب تشعشعات مضر را داشته باشد.
  • اگر در محل‌هایی که جوشکاری یا برشکاری انجام می‌شود، اشخاص دیگری نیز مشغول به کار بوده یا عبور و مرور کنند باید از پاراوان‌های غیرقابل اشتعال ثابت یا قابل حمل مناسب استفاده شود که حداقل ارتفاعشان ۲ متر باشد.
  • اقدامات کنترلی باید به نحوی انجام گیرد تا از انتشار آلاینده‌های ناشی از عملیات جوشکاری به سایر قسمت‌های کارگاه جلوگیری به عمل آید.
  • انجام کلیه عملیات چربی زدایی یا تمیزکاری با هیدروکربن‌های کلردار در کارگاه‌های جوشکاری، برشکاری و فرآیندهای مرتبط ممنوع است.
  • اگر قطعه کاری با استفاده از حلال‌ها، چربی زدایی شده باشد، باید پیش از شروع جوشکاری آن را کاملاً از باقیمانده حلال پاک و خشک نمود.
  • جوشکاری و برشکاری در مجاورت مواد قابل اشتعال و انفجار یا در مکان‌هایی که گردوغبار و بخارات یا گازهای قابل انفجار و اشتعال وجود دارد، ممنوع است.
  • کلیه قسمت‌هایی که در اثر جوشکاری یا برشکاری احتمال وقوع آتش‌سوزی در آن‌ها وجود دارد بایستی از مصالح نسوز ساخته شده و یا با استفاده از روش‌های مناسب از ایجاد حریق جلوگیری به عمل آید.
  • هرگونه درز یا شکاف، حفره و پنجره‌های باز و یا شکسته در کف و دیواره‌های محل جوشکاری یا برشکاری باید به‌طور مناسب پوشیده یا بسته گردند تا خطر ریزش یا پاشش ذرات ناشی از جوشکاری و برشکاری به طبقات زیرین و یا واحدهای مجاور از بین برود.
  • قبل از شروع عملیات جوشکاری و برشکاری در فضاهای بسته و محدود باید از تهویه مناسب محیط کار اطمینان حاصل نمود.
  • در هنگام جوشکاری و برشکاری که تأمین سیستم تهویه مناسب امکان‌پذیر نمی‌باشد، استفاده از تجهیزات مستقل تنفسی الزامی است.
  • سیلندرهای گاز و دستگاه‌های جوشکاری و برشکاری بایستی همواره خارج از فضاهای بسته و محدود مستقر گردد.
  • لوله‌های مورد استفاده برای تهویه گازهای خروجی ناشی از جوشکاری و برشکاری در فضاهای بسته و محدود باید از مواد غیرقابل اشتعال ساخته شده باشد.
  • جوشکاری و برشکاری مخازن سربسته و یا حاوی مواد قابل اشتعال و انفجار ممنوع است.
  • جوشکاری و برشکاری مخازنی که قبلاً حاوی مواد قابل اشتعال و انفجار بوده و یا محتویات قبلی آن مشخص نمی‌باشد، بدون رعایت اصول ایمنی و استانداردهای مربوطه ممنوع است.
  • کلیه دستگاه‌ها و تجهیزات جوشکاری و برشکاری باید دارای لوح مشخصات فنی باشد.
  • در پایان هر شیفت کاری عملیات جوشکاری و برشکاری، باید اطراف محل کار بازرسی و فقط پس از اطمینان از عدم وجود جرقه، شعله و یا سرباره داغ محل کار را ترک نمود.

۵-۳-۲-جوشکاری و برشکاری گاز

  • تماس روغن، گریس و مواد قابل اشتعال و انفجار با کلیه دستگاه‌ها و تجهیزات جوشکاری و برشکاری گازی ممنوع می‌باشد.
  • هیچ‌گاه نباید شیر و اتصالات سیلندرهای استیلن/اکسیژن را روغن‌کاری نموده و یا با دست‌ها و یا دستکش‌های آلوده به روغن به آن‌ها دست زد.
  • قطعات لوله گاز استیلن را به‌وسیله بست اتصالی به یکدیگر محکم کنید و تا می‌توانید از شیلنگ‌های یک تکه استفاده نمایید تا از هم جدا نشود.
  • استفاده از گاز اکسیژن به‌عنوان جایگزین هوای فشرده ممنوع است.
  • هرگز نباید به‌طور ناگهانی شیر سیلندر اکسیژن را به‌طور کامل باز کرد، زیرا موجب سوختن شیر تقلیل فشار گردیده و آتش‌سوزی حتمی خواهد بود.
  • استفاده از شعله جهت انجام آزمایش نشتی گازها در سیلندرها و متعلقات آن ممنوع است.
  • برای روشن نمودن مشعل جوشکاری و برشکاری باید از فندک مخصوص آن استفاده نمود. استفاده از کبریت، فلزات داغ و یا قوسی الکتریکی برای این کار مجاز نیست چون در صورتی که گازها بلافاصله روشن نشوند، احتراق شدید روی خواهد داد.
  • در پایان کار و مواقعی که عملیات جوشکاری و برشکاری انجام نمی‌گیرد باید دستگاه‌ها از منابع اصلی برق یا گاز جدا گردد.
  • کلیه محل‌های اتصال از سیلندر گاز تا مشعل را باید قبل از روشن نمودن مشعل به روش‌های ایمن و توسط افراد ماهر مورد آزمایش نشتی قرارداد.
  • مشعل باید به طریق صحیح روشن و خاموش شود تا شعله پس نزند. هنگام روشن کردن مشعل می‌بایست همیشه در نظر داشت که ابتدا شیر سیلندر اکسیژن و سپس شیر سیلندر استیلن را باز نمود و برای خاموش کردن مشعل بایستی برعکس عمل کرد و ابتدا شیر استیلن و سپس اکسیژن را بست. تنها در مواقع پس زدن شعله بایستی شیر مشعل اکسیژن را قبل از استیلن ببندید تا مانع از ورود اکسیژن به داخل مشعل شود.
  • جهت روشن کردن مشعل، شیر سیلندر اکسیژن را بایستی به آرامی و به‌طور کامل باز کرد ولی شیر استیلن تنها بایستی ۱ تا ۵/۱ دور باز شود.
  • موقعی که مشعل جوشکاری بر اثر تماس با کار و یا به علت گرم شدن زیاد پس می‌زند نخست شیر سیلندر اکسیژن و استیلن را محکم ببندید و بعد نوک مشعل را در آب سرد قرار دهید.
  • شیلنگ و اتصالات رابط باید استاندارد بوده و فاقد نشتی، پوسیدگی و یا هر نوع نقص دیگری باشد.
  • شیلنگ‌های انتقال گاز نبایستی در روی زمین و زیر پا یا مسیر عبور و مرور وسایل نقلیه قرار گرفته و رها شوند.
  • همواره پیش از انجام جوشکاری از سالم بودن شیلنگ‌های گاز مطمئن شده و احتمال تا خوردگی آن را بررسی نمایید.
  • برای باز کردن یا بستن شیرهای سیلندر از آچار مخصوص استفاده کنید و برای این کار از اعمال نیروی زیاد خودداری فرمایید. استفاده از انبردست و یا آچار فرانسه برای این کار مجاز نیست.
  • اتصالات و مهره‌های اتصال باید قبل از استفاده مورد بررسی قرار گیرند و در صورت وجود هرگونه عیب یا نشتی، تعویض گردند.
  • پر کردن سیلندرهای اکسیژن و انواع گازها باید توسط مراکز مجاز و معتبر صورت پذیرد.
  • سیلندرهای اکسیژن و انواع گازها باید به‌صورت ادواری و بر اساس آئین‌نامه‌های حفاظتی و استانداردهای ملی مورد بازدید و آزمایش قرار گیرد.
  • کارخانجات و تولیدکنندگان سیلندرهای گاز و همچنین صنایع سیلندر پرکنی مکلف به درج نام شیمیایی و نام تجاری گاز بر روی بدنه سیلندر می‌باشند و استفاده از سیلندرهای گاز که نام شیمیائی و نام تجاری محتویات آن بر روی سیلندر درج نشده باشد، ممنوع است.
  • استفاده از سیلندرهای گاز و مولدهای گاز استیلن که دارای آسیب‌دیدگی یا خوردگی بوده و یا در معرض آتش‌سوزی قرار داشته‌اند، ممنوع است.
  • سیلندرهای استیلن را نباید در معرض شعله‌های روباز مانند جوشکاری یا برشکاری، قوس الکتریکی، گدازه مذاب، جرقه، رادیاتورها و اشعه خورشید و همچنین در معرض صدمات فیزیکی، شیمیایی و شرایط نامساعد جوی قرارداد، زیرا در اثر حرارت، استیلن تجزیه شده و فشار درون سیلندر تا حد خطرناکی بالا می‌رود که خطر انفجار دارد، حداکثر دمای قابل‌تحمل توسط سیلندرها ۵۴ درجه سانتی‌گراد است.
  • هنگام حمل سیلندرهای استیلن نباید هیچ‌گونه ضربه‌ای به آن‌ها وارد کنید زیرا گاز استیلن محلول در استون بوده و کوچک‌ترین ضربه باعث انفجار می‌گردد.
  • برای گرم کردن سیلندر یا رگلاتوری که در اثر سرما یخ‌زده است به‌هیچ‌وجه نبایستی از شعله مستقیم استفاده شود، به‌کارگیری آب گرم در این شرایط توصیه می‌شود.
  • سیلندرهای گاز باید به‌طور قائم و مطمئن در جای خود محکم گردند تا از افتادن احتمالی آن‌ها جلوگیری شود. سیلندرهای گاز باید دور از مواد قابل اشتعال و انفجار نگهداری و استفاده گردد.
  • در مواقع آزمایش سیلندر از نظر آب‌بندی سوپاپ و مهره مغزی خروجی گاز، حتماً از کف صابون استفاده گردد.
  • نگهداری سیلندر اکسیژن در مکان تولید گاز استیلن ممنوع می‌باشد.
  • استفاده از اتصالات غیراستاندارد، تبدیل‌ها، وسایل غیر ایمن اکیداً ممنوع است.
  • جابجایی سیلندرهای گاز با اهرم کردن شیر یا سرپوش حفاظتی آن ممنوع می‌باشد.
  • سیلندر گاز پر یا خالی نباید به‌عنوان غلتک یا تکیه‌گاه استفاده گردد.
  • سرپوش حفاظتی سیلندرهای گاز باید در جای خود به‌طور محکم قرار گیرد مگر در مواردی که سیلندر گاز در حال استفاده می‌باشد.
  • به‌منظور جلوگیری از بروز صدمات فیزیکی در هنگام جابجایی انواع سیلندرهای گاز، استفاده از یک محفظه مناسب و ایمن الزامی است.
  • در هنگام حمل و نقل سیلندرهای استیلن حتماً بایستی کلاهک حفاظتی بر روی آن نصب گردد. ضمناً هیچ‌گاه نبایستی سیلندرهای استیلن به‌صورت خوابیده حمل شوند و به این منظور بایستی تجهیزاتی همچون چرخ دستی و یا پالت که سیلندر در آن‌ها به‌طور عمودی قرار گیرد برای آن تأمین گردد.
  • برای جابجایی سیلندرها توسط جرثقیل و یا لیفتراک از محفظه‌ها و پالت‌های مناسب استفاده شود و از جابجایی آن‌ها توسط زنجیر یا سیم بکسل جرثقیل و یا استفاده از شاخک‌های لیفتراک اکیداً خودداری گردد.
  • هنگامی که لازم است سیلندرها به همراه رگلاتورهای متصل به آن جابجا شوند، باید پس از بستن شیر و قرار دادن بر روی وسیله ایمن نسبت به جابجایی آن‌ها اقدام نمود.
  • استفاده از سیلندر گاز بدون رگلاتور استاندارد ممنوع است.
  • گرم کردن کپسول و شیر گاز مخزن استیلن توسط شعله ممنوع است و در صورت نیاز، این کار بایستی توسط آب گرم صورت گیرد.
  • شیلنگ‌های سبز (سیاه) انتقال گاز بایستی به رگلاتور اکسیژن شیلنگ قرمز به رگلاتور استیلن (سایر گازهای سوختنی) متصل گردد.
  • رنگ شیلنگ‌ها باید مطابق با استاندارد شماره ۳۷۹۲ و رنگ بدنه سیلندرهای گاز باید بر اساس استاندارد شماره ۷۱۲ موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران باشد.
  • بهره‌برداری از سیلندرهای گاز فقط به‌صورت ایستاده مجاز است و به‌هیچ‌عنوان نباید در حالت افقی یا وارونه از گاز داخل آن برای عملیات جوشکاری و برشکاری استفاده نمود.
  • اگر سیلندر استیلنی به‌طور اتفاقی بر روی زمین افتاد، بایستی پیش از استفاده از آن حداقل به مدت یک ساعت آن را به‌طور عمودی روی زمین قرارداد.
  • هیچ‌گاه نبایستی از قسمت کلاهک اقدام به هل دادن و یا بلند کردن سیلندر نمود.
  • استفاده از سیلندر به‌عنوان غلتک، تکیه‌گاه یا نگه‌دارنده به‌هیچ‌وجه مجاز نیست.
  • قرار دادن اشیاء بر روی انواع سیلندرهای گاز ممنوع است.
  • قبل از جدا کردن رگلاتور از سیلندر گاز، باید شیر سیلندر گاز به‌طور کامل بسته شود.
  • سیلندرهای گاز باید دور از عملیات جوشکاری و برشکاری قرار گیرند تا شعله، سرباره داغ و جرقه به آن‌ها نرسد، در غیر این صورت می‌بایست از موانع ضد آتش استفاده نمود.
  • استفاده از سیلندرهای گاز به‌عنوان بخشی از مدار الکتریکی جوشکاری قوس الکتریکی ممنوع است.
  • در مکان‌هایی که گاز از طریق سیستم لوله‌کشی تأمین می‌گردد، جنس لوله‌ها و کلیه تجهیزات مرتبط باید متناسب با نوع گاز و ایمن باشد، استفاده از رنگ‌ها و علائم هشداردهنده برای مشخص شدن نوع گاز لوله‌کشی‌ها الزامی است.
  • شیرهای سیلندرهای خالی بایستی پیش از جدا کردن اتصالات به‌طور کامل بسته شده و پس از قرار دادن کلاهک حفاظتی بر روی آن با نصب برچسب یا علامتی دال بر خالی بودن سیلندر در محل مناسب و به دور از سیلندرهای پر نگهداری شود. همچنین سیلندر انواع گازها باید جدا از یکدیگر و در محل ایمن نگهداری شوند.
  • محل نگهداری و ذخیره‌سازی سیلندرهای گاز می‌بایست ضد آتش و مجهز به سیستم تهویه ایمن باشد.
  • استفاده از اتصالات مسی در عملیات جوشکاری و برشکاری با گاز استیلن ممنوع است.
  • هر یک از لوله‌هایی که گاز را از مولد یا سیلندر به مشعل‌های جوشکاری و برشکاری انتقال می‌دهد باید مجهز به شیر یک‌طرفه فشاری باشد.
  • کلیه کپسول‌های جوشکاری و برشکاری بایستی به حالت قائم نگهداری و استفاده شود، همچنین تمهیدات لازم جهت پیشگیری از سقوط آن‌ها صورت پذیرد.
  • محل نگهداری سیلندرهای تحت فشار زیاد بایستی از تهویه مناسبی برخوردار باشد.
  • غلطاندن سیلندر بروی بدنه سیلندر مجاز نمی‌باشد.
  • سیلندرها را بایستی جدا از یکدیگر، بر اساس نوع گاز انبار نمود. انبار نمودن سیلندرهای اکسیژن و استیلن در یک محل، همچنین نگهداری سیلندرهای اکسیژن در مجاورت مواد هیدروکربنه مانند روغن، گریس، نفت و بنزین، گازوئیل، زغال و … ممنوع می‌باشد و بایستی حداقل یک تا شش متر از یکدیگر فاصله داشته باشند. انجام جوشکاری و برشکاری با دستکش و لباس آلوده به روغن ممنوع می‌باشد.
  • استفاده از سیلندرهای اکسیژن و استیلن فاقد مانومتر سالم و استاندارد ممنوع می‌باشد.
  • قبل از بازنمودن شیر سیلندر، پیچ تنظیم رگلاتور کامل باز شود تا رگلاتور آسیب نبیند.
  • به‌منظور پیشگیری از خطر انفجار و همچنین ممانعت از مسدود شدن جریان گاز و آسیب دیدن رگلاتور ضروری است که ضمن پیشگیری از وارد شدت گردوغبار به داخل سرپیچ سیلندر، شیر سیلندرها (غیر از سیلندر حاوی هیدروژن) را پیش از نصب اتصالات به آهستگی باز کرده و سپس سریعاً آن را ببندید.
  • نصب رگلاتور بر روی سیلندر باید با دقت و به‌طور محکم صورت گیرد تا از نشت گاز پیشگیری شود.
  • رگلاتور سیلندر استیلن باید به‌گونه‌ای تنظیم شود که هیچ‌گاه فشار آن از ۵/۱ اتمسفر تجاوز نکند.
  • حداقل سالی یک‌بار بایستی فشارسنج رگلاتور تحت آزمون عملکردی قرار گیرد. هیچ‌گاه نباید از رگلاتوری که برای گاز مخصوصی ساخته شده است، برای گازهای دیگر استفاده شود.
  • کلیه کپسول‌های تحت فشار زیاد بایستی هر ۵ سال یک مرتبه توسط مراجع ذیصلاح هیدرو استاتیک گردد.
  • تست فشار سیلندرها بایستی سالیانه یک‌بار انجام شود.
  • بعد از اتمام کار بایستی شیرهای استیلن و اکسیژن محکم بسته شده سپس شیرهای مشعل باز شوند تا گازهای موجود در لوله‌های هدایت خارج شوند و بالاخره شیرهای فشار گاز محکم و شیر مشعل نیز بسته شود.
  • برای بستن شیر سیلندر در مواقع اضطراری بایستی همواره یک عدد آچار بر روی آن قرار داشته باشد.

ایمنی کار در فضای بسته

دستورالعمل ایمنی کار در فضای بسته یا ایمنی کار در فضای محدود . دانلود از طریق لینک زیر

کار در فضای بسته- شرکت

 

۵-۱-      کلیات

فضای بسته یکی از محل‌های کاری پرخطر به شمار می‌روند که هرساله به دليل فقدان آموزش‌ها و اطلاعات کار در این فضاها، جان شمار زیادی از افراد را به خطر می‌اندازد. در حوادث ناشی از کار در فضاهای بسته بيش از۹۱% از افراد در حين تلاش برای نجات سایر کارکنان جان خود را از دست می‌دهند.

ورود به فضاهای بسته فقط ورود کل بدن را شامل نمی‌گردد بلکه زمانی که فقط سر جهت بازرسی چشمی سریع در داخل فضای بسته وارد شود نيز ورود به فضای بسته محسوب می‌گردد.

کار در محل‌هایی از قبيل چال‌ها، مخازن، سردابه‌ها، هاپرها، مخازن شيميایی، ظروف راکتور، حفاری یا سایر انواع محوطه‌های بسته مشابه کار در فضای بسته محسوب می‌شود. بسیاری از این فضاها به دلیل نوع مواد آن‌ها یا شکل فیزیکی خاصی که دارند می‌توانند خطراتی را در محیط کار به وجود آورند. تجهيزاتی که بدون هشدار قبلی به کار می‌افتند، گازهای سمّی، مواد شيميایی خورنده، حلال‌های آتش‌گیر، گیر افتادن در فضای بسته، غوطه‌ور شدن ازجمله خطراتی هستند که ممکن است در فضاهای بسته وجود داشته باشند. ازاین‌رو لازم است شرایط کار در فضای بسته به‌طور کامل بررسی و برای ورود به آن‌ها مجوزهای لازم اخذ گردد.

با توجه به نوع خدمات سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی تهران، در این سند شرایط کار در فضای بسته و نحوه ورود به آن در دو بخش جداگانه برای پرسنل عملیاتی و غیرعملیاتی و پیمانکاران سازمان به‌طور کامل بررسی شده است.

۵-۲-      مجوز ورود به فضای بسته برای پرسنل غیرعملیاتی و پیمانکاران

پرسنل غیرعملیاتی و پیمانکاران سازمان ممکن است جهت انجام بازرسی‌ها،‌ تعمیرات و نگهداری، پاک‌سازی، انجام آزمایشات، انجام برخی تنظیمات، ثبت درجات دستگاه‌ها و … به برخی فضاهای بسته وارد شوند بنابراین لازم است سازمان برنامه‌ای مکتوب جهت ورود پرسنل غیرعملیاتی و پیمانکاران به فضاهای بسته تهیه کند و با علائم مناسب و تمهیدات دیگری که لازم می‌داند، فضاهای بسته‌ای را که ورود به آن‌ها نیاز به اخذ مجوز دارد مشخص کند و به اطلاع کارکنان برساند که ورود به آن‌ها بدون کسب مجوز ممنوع است.

همچنین کارفرمایان و ناظران باید توجه کنند که تمام فعالیت‌های ساخت‌وساز باید مورد سنجش قرار گیرد تا تعیین شود آیا فضاهای بسته ممکن است در هر زمان در مراحل مختلف ساخت‌وساز وجود داشته باشد یا ایجاد شود. با توجه به تعریف فضای بسته چنانچه فضای بسته‌ای شناسایی شد می‌بایست مطابق با الزامات این سند عمل شود.

تبصره: این مقررات صرفاً مربوط به صدور پروانه ورود می‌باشد و برای انجام هرگونه کار در محیط‌های بسته، بنا به ماهیت آن کار، مقررات صدور پروانه کار گرم و سرد ملاک عمل قرار می‌گیرد و بنابراین علاوه بر صدور پروانه ورود بایستی پروانه‌های کاری دیگری در ارتباط با نوع کار صادر شود. هیچ فردی اعم از کارکنان رسمی سازمان و پیمانکار اجازه ورود به داخل محیط‌های بسته (فضاهای محدود) را ندارد مگر اینکه پروانه ورود برای او صادر شده باشد برای کار در داخل محیط‌های بسته باید تدارکات و تسهیلات لازم جهت ورود و خروج اشخاص به داخل آن‌ها فراهم گردد.

۵-۲-۱-     مقررات عمومی

۱- تمامی خطرات داخل و مجاور فضای بسته باید پیش‌بینی، شناسایی و ارزیابی شوند و حذف، کنترل و یا کاهش داده شوند.

۲- قبل از انجام هرگونه کار در فضاهاي بسته‌اي که حاوي مواد اشتعال‌پذیر و قابل‌احتراق و یا دیگر مواد خطرناك می‌باشد، فضاي بسته بایستی ایمن گردد.

۳- شخصی که انجام کار را بر عهده دارد می‌بایست درك کاملی از موارد ذیل داشته باشد:

  • مشخصات ماده‌ای که در فضاهاي بسته نگهداري می‌شود و یا قبلاً نگهداري شده است.
  • ریسک‌های ایمنی و بهداشتی بالقوه در ارتباط با کار مربوطه.
  • روش‌های اجرایی براي نگهداري و ایمن‌سازی فضاي بسته پیش از شروع کار.

۴- کار در فضاهاي بسته حاوي مواد خطرناك می‌بایست فقط توسط کارکنان آموزش‌دیده، کسانی که آشنا به مخاطرات مربوطه و کسانی که به میزان کافی براي انجام ایمن عملیات ضروري آموزش‌دیده و تخصص پیدا کرده‌اند؛ انجام شود.

۵- کار در فضاهاي بسته فقط بعدازاینکه مشخصات مواد خطرناکی که قبلاً در آنجا قرار داشته و همچنین اتمسفر درون مخزن و ظرف مشخص شده باشد، مجاز می‌شوند. خطرات ویژه می‌بایست مشخص شود و راهکارهای ایمنی مناسب می‌بایست تدوین گردد.

۶- قبل از شروع کار بایستی تمام مجوزهاي مورد نیاز براي انجام کار توسط حوزه مربوطه گرفته شود.

۷- در صورت بروز هرگونه تغییر در شرایط انجام کار مجوزهای مربوطه باطل می‌باشد و افراد باید فوراً از داخل فضای بسته خارج شوند

۸- تا زمانی که در ارتباط با روش ایمن پاک‌سازی اطلاعاتی موجود نباشد کار بر روي فضاهاي بسته که شامل مایعات بی‌ثبات یا واکنش زا هستند نبایستی شروع گردد.

۹- قبل از باز کردن یا دسترسی به فضاهاي بسته هرگونه فشار داخلی می‌بایست به فشار جو کاهش یابد. بخارات مخزن یا ظروف می‌بایست به یک نقطه ایمن تهویه شود.

۱۰- یک فرد صلاحیت‌دار باید الزامات لازم براي حفاظت از پرسنلی که درون یا اطراف فضاهاي بسته کار می‌کنند و در معرض مواد خطرناک هستند را تعبیه و تأمین نماید.

۱۱- اگر مواد شیمیایی خطرناك براي شستشو یا تمیزکاري فضاهاي بسته استفاده گردد فرد متخصص می‌بایست تجهیزات حفاظتی که براي محافظت در برابر صدمات احتمالی نیاز است را قید نماید.

۱۲- زمانی که محلول تمیزکاري خاصی مورد استفاده قرار می‌گیرد، از دستورالعمل‌هاي تولیدکننده براي استفاده و حمل ایمن می‌بایست استفاده شود.

۱۳- هرجایی که پتانسیل احتراق و اشتعال وجود داشته باشد بایستی مجوز کار گرم صادر شود.

۱۴- ناحیه اطراف فضاهای بسته می‌بایست از همه منابع احتراق ایمن گردد و روش‌های کنترلی مورد استفاده بایستی توسط فرد داراي صلاحیت بر اساس پتانسیل احتراق اطراف فضاهاي بسته تعیین شود. همچنین می‌بایست ازنظر مایعات قابل اشتعال نیز بازرسی صورت پذیرد و براي تعیین وجود بخارات قابل اشتعال آزمایش انجام گردد.

۱۵- موانع و علائم هشدار “سیگار کشیدن ممنوع- قابل اشتعال”می‌بایست فراهم شده و بر طبق الزامات موجود در محل موردنظر نصب گردد.

۱۶- براي تجهیزاتی که قابلیت ایجاد منبع احتراق را دارند تا زمانی که ناحیه اطراف فضاهاي بسته آزمایش نشده و ایمن بودن آن تشخیص داده نشود، نبایستی اجازه وارد شدن به ناحیه فضاهاي بسته داده شود.

۱۷- قبل از اینکه کارهاي عملیاتی آغاز شود، شخص ذی‌صلاح می‌بایست راهکارهاي ایمن براي کار کردن روي فضاهاي بسته‌اي که پتانسیل وجود مواد آتش‌زا دارد را تعیین نماید. (بر اساس خطرات کار گرم می‌بایست تجهیزات نجات تهیه شوند و نفرات انتخاب‌شده جهت استفاده از این تجهیزات باید آموزش‌های لازم را دیده باشند.)

۱۸- براي جلوگیري از ایجاد و تخلیه الکتریسیته ساکن باید اقدامات پیشگیرانه مورد نیاز قبل از انجام فعالیت در نظر گرفته شود.

۱۹- هر وسیله الکتریکی که استفاده می‌شود می‌بایست مطابق با موارد زیر باشد:

  • در مجوز کار مورد استفاده لیست شده باشد.
  • توسط فرد متخصص بازرسی شده باشد تا اطمینان حاصل شود که سالم و قابل استفاده می‌باشد

۲۰- افرادی که قرار است در فضای بسته کار کنند بایستی ازلحاظ مشکلات و بیماری‌های قلبی- عروقی و تنفسی طی معاینات پیش از استخدام و دوره‌ای توسط پزشک مورد ارزیابی قرار گرفته و درصورت تأییدیه موجود در پرونده پزشکی مبنی بر عدم وجود بیماری‌های قلبی- عروقی اجازه ورود و کار در فضای بسته را دارند. همچنین این افراد بایستی آموزش‌های لازم در خصوص کار در فضای بسته را فراگرفته باشند.

۲۱- کلیه افراد درگیر اعم از پیمانکار، افراد مراقب و افرادی که در فضای بسته کار می­کنند بایستی شماره تلفن­های اضطراری را بدانند.

۲۲- پیمانکاران می­بایست کلیه دستورالعمل­ها و مقررات ایمنی سازمان را در اختیار داشته و آن‌ها را مطالعه نموده و نسبت به اجرای آن‌ها متعهد شوند.

۲۳- پیمانکاران اجرائی می­بایست جهت مراحل انجام کار برنامه زمان­بندی مناسبی تهیه کرده و بدین‌وسیله زمینه را برای اطلاع سرپرستان از پیشرفت کار، تخمین خطرات هر مرحله از کار و نیز در نظر گرفتن جوانب برای صدور پروانه کارهای تکمیلی فراهم نمایند.

۲۴- تحویل نوبت­کاری

  • تحویل نوبت­کاری یکی از زمان­های حساس و بحرانی برای سیستم صدور پروانه کار است. عدم انتقال اطلاعات صحیح در هنگام تعویض نوبت­کاری، باعث ایجاد حوادث زیادی شده است. سرپرست اجرای کار بایستی تمهیدات و برنامه­هایی را ایجاد کند که دو شیفت متوالی، همپوشانی کافی را ایجاد نمایند تا فرصت تبادل اطلاعات و مباحث ضروری بین افراد، به­خصوص در شرایطی که پروانه کار برای کار طولانی مدت صادر شده است را فراهم نمایند.
  • برای اطمینان از تبادل اطلاعات بین دو نوبت­کاری می­بایستی بازرسی­های منظمی توسط سرپرستان اجرای کار انجام گیرد.
  • روش­های مکتوب انتقال اطلاعات پروانه کار به یکی از اشکال زیر بین دو نوبت­کاری قابل انجام است:
    • دفتر ثبت پروانه کار
    • پوشه پروانه کار
    • برد نمایش پروانه کار
    • صفحه‌نمایش کامپیوتر

۵-۲-۲-     برنامه‌ریزی جهت کار در فضای بسته

کار در فضاهای بسته نیازمند طی مراحل هشت‌گانه‌ای است که با اجرای دقیق آن‌ها می‌توان اطمینان حاصل نمود که فرد یا افراد به‌طور ایمن وارد فضاهای بسته شده و پس از انجام کار به سلامت از درون فضا خارج شوند.

این مراحل عبارت‌اند از:

  1. شناسایی فضاهای بسته‌ی که کار در آن‌ها نیازمند اخذ پروانه ورود است.
  2. شناسایی خطرات موجود در این فضاها
  3. تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی برای ایمن‌سازی فضایی که افراد به درون آن وارد خواهند شد
  4. حذف یا کنترل خطرات موجود در فضای بسته
  5. برقراری و اجرای دستورالعمل دقیق ورود به درون فضای بسته
  6. آموزش کارکنان در مورد نحوه‌ی ورود ایمن به درون فضای بسته
  7. حصول اطمینان از آگاهی کارکنان از وظایف و مسئولیت‌های خود
  8. برنامه‌ریزی برای واکنش در شرایط اضطراری

جهت رعایت بهتر اصول ایمنی گروه‌های هدفی که در معرض مخاطرات فضاهای بسته قرار دارند و کنترل عمليات کار در فضاهای بسته، نياز است که پیمانکاران فهرستی از فرایندهای کاری که نيازمند کار در فضاهای بسته هستند را تهيه و امکان انجام فرایندها و فعاليت‌های مذکور را از خارج فضا برآورد نمایند، چنانکه انجام کار از خارج از فضای بسته مقدور باشد، به‌عنوان گزینه اول انتخاب گردد در غیر این صورت باید مطابق با مراحلی که گفته شد و در این سند شرح داده می‌شود عمل گردد.

۵-۲-۲-۱-    انواع و طبقه‌بندی فضاهاي بسته

فضاهاي بسته در محیط‌هاي کاري به دو دسته تقسیم‌بندی می‌شوند:

  • فضاهاي بسته‌اي که کار در آن‌ها نیازمند اخذ مجوز کار است
  • فضاهاي بسته‌اي که کار در آن‌ها نیازمند اخذ مجوز کار نمی‌باشد.

تانکرها، مخازن، کانتینرهای بزرگ، اتاق‌های کوچک، مجاری فاضلاب، سیلوها، تونل‌ها، کوره‌ها و … ازجمله فضاهای بسته می‌باشند.

کاربرگ استاندارد ارزیابی ریسک در HSE

ویدئوی آموزشی زیر، توسط شرکت عمران مارون تهیه شده است و هدف آن، ترویج فرهنگ HSE  می باشد. در این ویدئو، به طور مختصر به نحوه ی ایجاد یک کاربرگ استاندارد ارزیابی ریسک اشاره شده است. می توانید این ویدئو رو از طریق لینک زیر دریافت کنید:

 

https://www.aparat.com/v/1gRlT

ایمنی کار در ارتفاع- دستورالعمل ایمنی کار در ارتفاع- قابل کاربرد برای آتش نشانان

بیشترین حادثه در کشور در نتیجه ی حوادث کار در ارتفاع می باشد. از این رو، شرکت SDM، یکی از کاملترین دستورالعمل های ایمنی کار در ارتفاع را برای استفاده ی کارشناسان این حوزه، از طریق لینک زیر، در اختیار شما قرار می دهد.  همچنین با توجه به اهمیت این موضوع برای آتش نشانان، بخش قابل توجهی از این سند، مورد کاربرد برای آتش نشانان و تیم های آتش نشانی نیز می باشد.

دستورالعمل ایمنی کاردر ارتفاع

 

۳-۱- کار در ارتفاع: هر کار یا فعالیتی که موقعیت انجام آن، در ارتفاع بیش از ۱٫۲ متر نسبت به سطح مبنا انجام گیرد.

۳-۲- سطح مبنا: اولین سطح زیرین جایگاه کار یا سکوی کار در ارتفاع که به به‌صورت ایمن گسترش یافته است.

۳-۳- فاصله ایمن: حداقل فاصله‌ای است که برای جلوگیری از برخورد فرد هنگام سقوط با سطح مبنا مورد استفاده قرار می‌گیرد.

۳-۴- سامانه محدودکننده: سامانه‌ای است که از قرارگیری فرد در وضعیت سقوط جلوگیری می‌کند و به دو شکل عمومی نظیر، نرده حفاظتی و فردی شامل نقطه اتصال، لنیارد و کمربند حمایل بند کامل بدن مورداستفاده قرار می‌گیرد.

۳-۵- سامانه متوقف کننده: سامانه‌ای است که با استفاده از تجهیزات مناسب، در صورت انجام سقوط، با جذب انرژی ناشی از سقوط باعث کاهش شدت صدمات و جراحات وارده به عامل کار در ارتفاع کار می‌گردد که به دو شکل فردی شامل، کمربند حمایل بند کامل بدن، طناب ایمنی و نظایر آن‌ها و عمومی مانند تور ایمنی مورداستفاده قرار می‌گیرد.

۳-۶- حمایل بند کامل بدن (هارنس): پوششی است از جنس الیاف با ترکیبات پلیمری و مقاوم که عموماً از انتهای بالای ران تا روی سطح کتف را پوشانده و توسط قلاب‌هایی که به روی آن متصل است، فرد را به سایر تجهیزات سامانه‌های کار در ارتفاع وصل می‌کند.

۳-۷- قلاب قفل شونده (کارابین): ابزاری است حلقه‌ای شکل که برای اتصال اجزاء سامانه‌های کار در ارتفاع به یکدیگر، مورداستفاده قرار می‌گیرد و به دو شکل پیچی یا قفل خودکار، ایمن می‌گردد.

۳-۸- لنیارد: طناب یا تسمه‌ای است که به‌منظور ایجاد ارتباط بین عامل کار در ارتفاع با نقطه یا طناب تکیه‌گاه یا سازه ثابت با کمترین ایجاد مزاحمت مورداستفاده قرار می‌گیرد.

۳-۹-کمربند ایمنی: وسیله‌ای است از جنس الیاف طبیعی یا مصنوعی با ترکیبات پلیمری که ناحیه کمر را می‌پوشاند.

۳-۱۰- شوک گیر: ابزاری است که در روش‌های ایمن انجام کار در ارتفاع، به‌منظور کاهش اثر نیروی ضربه حاصل از سقوط، مورد

استفاده قرار می‌گیرد.

۳-۱۱- طناب ایمنی: طنابی از نوع تکیه‌گاهی است که در زمان سرخوردن عامل کار در ارتفاع، از دست دادن موقعیت اولیه وی عمل نموده و فرد را در حین سقوط متوقف می‌نماید.

۳-۱۲- حد بارکاری: حداکثر باری است که توسط بخشی از تجهیزات در وضعیت مشخص شده توسط شرکت سازنده، مجاز به بهره

برداری و استفاده از دستگاه یا تجهیزات می‌باشد.

۳-۱۳- بارکاری ایمن: (SWL) حداکثر حمل بار در شرایط ایمن که برای بخشی از تجهیزات، در وضعیت‌های مشخص در نظر گرفته می‌شود.

۳-۱۴- داربست: ساختاری است موقتی که برای ایجاد یک یا چند جایگاه کار به‌منظور حفظ و نگهداری افراد و مصالح در ارتفاع و فراهم نمودن دسترسی افراد به تراز بالاتر، مورداستفاده قرار می‌گیرد و به انواع ثابت، متحرک، دیوارکوب، معلق و نردبانی تقسیم می‌شود.

۴-   مسئولیت‌ها

۴-۱- معاون فنی و توسعه مسئول اجرای این دستورالعمل و اداره HSE مسئول نظارت بر اجرا می‌باشد.

۴-۲- در پروژه­های پیمانکاری مسئولیت اجرای این دستورالعمل بر عهده ناظر پروژه و نظارت بر اجرا بر عهده کارشناس HSE می­باشد.

۴-۳- مسئولیت اجرای این دستورالعمل در ایستگاه­ها بر عهده رئیس ایستگاه و نظارت بر اجرا بر عهده کارشناس HSE می-باشد.

۴-۴ مسئولیت آموزش مفاد این دستورالعمل در ایستگاه­ها بر عهده رئیس ایستگاه و نظارت بر اجرا بر عهده کارشناس HSE می­باشد.

۴-۵- مسئولیت حفاظت از افراد حین آموزش در ایستگاه­ها بر عهده فرمانده عملیات و معاون فرمانده عملیات می­باشد.

۴-۶- مسئولیت بازنگری و تجدیدنظر در این دستورالعمل بر عهده اداره HSE می‌باشد.

 

 

۵-   روش انجام کار

  • کلیات

انجام کار در مکان‌هایی که بلندی آن از سطح زمین ۸۰/۱ متر باشد، عملیات کار در ارتفاع محسوب می‌شود و ضروری است که در این قبیل فعالیت‌ها اقدامات لازم جهت پیشگیری از سقوط در نظر گرفته شود. در فرآیند ایمن‌سازی عملیات کار در ارتفاع ۳ مرحله وجود دارد:‌

  • پرهیز از کار در ارتفاع و یا انجام بخش‌هایی از آن در سطح زمین در شرایطی که این امکان وجود داشته باشد.
  • استفاده از روش‌ها و تجهیزاتی که خطر سقوط افراد در حین کار را از بین ببرد، درصورتی‌که الزاماً کار می‌بایست در ارتفاع انجام گیرد.
  • استفاده از روش‌ها و تجهیزاتی که ارتفاع سقوط و شدت صدمات ناشی از سقوط را کاهش دهد در شرایطی که امکان از بین بردن خطر سقوط وجود نداشته باشد.
    • برنامه‌ریزی جهت کار در ارتفاع

برنامه‌ریزی کار در ارتفاع فرآیندی است که نیاز به یک مدیریت متمرکز دارد. در این فرآیند هدایت تیم بر عهده گروهی از متخصصین مجرب خواهد بود که احاطه کاملی بر عملیات و نحوه ایمن‌سازی آن داشته باشند. این عملیات در سه مرحله:‌ شناسایی خطرات، آنالیز آن‌ها و پیش‌بینی اقدامات کنترلی انجام می‌شود.

  • شناسایی خطرات

در این مرحله بایستی محل و شرایط کار در ارتفاع به‌طور کامل مورد بررسی قرارگرفته و امکان بروز خطراتی همچون سقوط افراد، لغزش بر روی سطوح کاری، سقوط اشیاء و ابزارآلات و … مورد بررسی قرار گیرد.

  • آنالیز خطرات

در این مرحله از برنامه‌ریزی کار در ارتفاع، بایستی مواردی ازجمله ارتفاع کار، استحکام و ایمنی سطوح کار، حفاظ‌های جانبی، لغزندگی سطح کار، احتمال سقوط اشیاء و ابزارآلات از سطوح و ارتفاع بالاتر، احتمال سقوط اشیاء و ابزارآلات از سطح کار به پایین و … با عنایت به بزرگی خطر و شدت صدمات و خسارات وارده احتمالی ناشی از آن مورد ارزیابی قرارگرفته و اولویت‌های اصلاحی تعیین گردد.

  • پیش‌بینی اقدامات کنترلی

در این مرحله، بر اساس تجزیه‌وتحلیل خطرات شناسایی شده و همچنین تجهیزات، تأسیسات، تجارب و توانایی‌های افراد و امکانات موجود، اقدامات کنترلی لازم پیش‌بینی و اجرا می‌گردند.

  • جلوگیری از سقوط اشیاء بر سر دیگران

یکی از مخاطرات عمده کار در ارتفاع، سقوط اشیاء و اجسام است که علاوه بر خسارت به تجهیزات، می‌تواند باعث آسیب به افرادی شود که در حال عبور و یا مشغول به کار در محل هستند،‌ از این‌رو لازم است موارد ذیل به‌دقت موردتوجه قرار گیرد.

  • در این قبیل کارها که احتمال سقوط اشیاء و افراد زیاد است،‌ استفاده از شبکه‌ها (توری‌ها) ی ایمنی ضروری است.
  • انجام کار و یا عبور از محلی که کار در ارتفاع انجام می‌شود، بدون تأیید مهندس ایمنی ممنوع است.
  • هنگام کار در ارتفاع استفاده از کمربندهای ایمنی مخصوص کار در ارتفاع مجهز به گیره‌ها و سایر وسایل نگهداری ابزار ضروری است.
  • منطقه ممنوعه عبور باید با استفاده از علائم هشداردهنده مشخص گردد و عبور و مرور در آن کنترل شود.
  • در صورت نیاز به عبور یا انجام کار همزمان، باید احتیاط‌های کامل لحاظ و از تجهیزات حفاظتی مناسب، به‌ویژه کلاه ایمنی،‌ استفاده شود
    • اقدامات مورد نیاز در صورت سقوط یک فرد

علیرغم به کار بستن تدابیر ایمنی،‌ امکان بروز حادثه در هنگام کار هیچ‌گاه به صفر نمی‌رسد. از این‌رو لازم است آمادگی لازم برای مواجهه با انواع حوادث کاری ایجاد گردد. یکی از مهم‌ترین حوادث کار در ارتفاع، سقوط افراد انجام دهنده کار است. مهم‌ترین اقدامی که در صورت سقوط فرد باید انجام داد عبارت‌اند از:

  • حفظ خونسردی.
  • متوقف کردن عملیات/ ابزار.
  • قطع جریان برق (درصورتی‌که سقوط در اثر برق‌گرفتگی باشد).
  • چک کردن علائم حیاتی (در صورت شدید بودن جراحات).
  • شناسایی قسمت‌های آسیب‌دیده بدن.
  • آتل‌بندی عضو شکسته و خودداری از حرکت دادن بی‌مورد مصدوم.
  • اطلاع به اورژانس و اداره HSE و درخواست کمک با توجه به‌شدت حادثه و جراحات وارده به مصدوم.
  • موقعیت انجام عملیات

موقعیت انجام عملیات ازجمله مواردی است که در تجزیه‌وتحلیل خطرات کار در ارتفاع و پیش‌بینی اقدامات کنترلی بایستی مورد بررسی قرار گیرد. خطوط هوایی انتقال برق، حفاری‌های بدون پوشش، تأسیسات زیرزمینی و … ازجمله مواردی به شمار می‌روند که بایستی وضعیت آن‌ها در محلی که عملیات کار در ارتفاع انجام می‌شود، مشخص و در صورت نیاز تمهیدات لازم جهت پیشگیری از بروز حوادث ناشی از آن‌ها پیش‌بینی گردد.

در صورت نیاز به هرگونه خاک‌برداری و حفاری به‌منظور قرار دادن پایه داربست‌ها و یا سایر موارد بایستی در رابطه باوجود کابل‌های زیرزمینی انتقال و توزیع نیروی برق در منطقه عملیات بررسی لازم به‌عمل‌آمده و ضمن استعلام از مراجع ذی‌ربط، حریم‌های قانونی رعایت شده و در صورت لزوم اقدامات احتیاطی از قبیل قطع جریان برق، تغییر موقت یا دائم مسیر، حفاظت و ایزوله کردن این خطوط توسط مراجع مذکور انجام شود.

قبل از شروع عملیات کار در ارتفاع در مجاورت خطوط هوایی برق فشار ضعیف، بایستی مراتب به مسئولین و مراجع ذی‌ربط اطلاع داده شود تا اقدامات احتیاطی لازم از قبیل قطع جریان، تغییر موقت یا دائم مسیر یا روکش کردن خطوط مجاور ساختمان با لوله‌های پلی‌اتیلن یا شیلنگ‌های لاستیکی و نظایر آن انجام شود.

خطوط هوایی انتقال برق به دلیل ویژگی‌ها و خطرات خاص و از طرفی احتمال زیاد مجاورت عملیات کار در ارتفاع با این خطوط،‌ از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند. هنگام کار در مجاورت خطوط هوایی انتقال برق و به‌ویژه خطوط فشارقوی لازم است که این عملیات تحت نظارت مستمر افراد دارای صلاحیت علمی و تجربی در زمینه ایمنی برق صورت گیرد.

  • توانایی‌های فیزیکی و روانی مجریان عملیات
  • مجریان عملیات کار در ارتفاع بایستی حداقل دارای قدرت دید ۱۰/۴ با عینک و یا بدون عینک باشند.
  • مجریان عملیات کار در ارتفاع بایستی از سلامتی کامل برخوردار و فاقد خصوصیت ترس از ارتفاع باشند.
  • مجریان عملیات کار در ارتفاع بایستی توانایی سمعی مورد نیاز جهت شنیدن اصوات و صدای سایر همکاران را بدون سمعک یا با استفاده از سمعک داشته باشند. این مسئله به‌ویژه جهت شنیدن اخطارهای ایمنی اهمیت دارد.
  • این افراد بایستی دارای قدرت بدنی، چالاکی، مهارت دستی و هماهنگی مناسب و سرعت انتقال مورد نیاز جهت کار در ارتفاع باشند.
  • علائم دال بر نقص عضو یا عدم تعادل روانی که به تأیید پزشکان متخصص رسیده باشد، می‌تواند منجر به آسیب رساندن به فرد یا دیگران شود و به همین جهت بایستی در به‌کارگیری افراد جهت کار در ارتفاع مدنظر قرار گیرد.
  • علائم دال بر این‌که فرد مستعد بروز سکته قلبی باشد ازجمله بیماری فشارخون و یا اینکه به دلیل برخی بیماری‌ها مانند صرع دچار کاهش کنترل فیزیکی خود شود، بیانگر عدم صلاحیت وی جهت کار در ارتفاع می‌باشد لذا در این‌گونه موارد انجام معاینات تخصصی و آزمایشات پزشکی ویژه ضرورت داشته،‌ یا می‌توان از وجود سایر نیروهای سالم استفاده کرد.
  • مجریان عملیات کار در ارتفاع بایستی برخوردار از عمق دید، میدان دید و عدم مشکلات گیجی و گنگی و یا مشخصات نامطلوب دیگر باشند.
    • شرایط محیطی انجام عملیات

درصورتی‌که شرایط محیطی بتواند بر روی ایمنی کار در ارتفاع تأثیرات نامطلوبی داشته باشد لازم است کار متوقف گردد شود. ازجمله این شرایط می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

  • وزش باد با سرعت بیش از ۴۰-۵۰ کیلومتر در ساعت
  • کاربر روی در داربست‌های فلزی هنگام وقوع رعدوبرق شدید
  • استفاده از تجهیزات برقی در هنگام بارندگی و برف (مانند جوشکاری برق)
  • لغزنده بودن سطوح کار در اثر ریزش برف یا باران
  • عدم وجود نور کافی در محیط عملیات
  • عدم وجود دید کافی به علت گردوخاک، مه و یا بارش باران و برف
    • قوانین مقررات عمومی کار در ارتفاع
  • نردبان، اجزاء داربست، تجهیزات کار با طناب و سایر تجهیزات و دستگاه‌های کار در ارتفاع باید قبل از هر بار استفاده توسط عامل کار در ارتفاع بازدید شده و در صورت فرسوده یا معیوب بودن، موضوع را به ناظرین اجرایی گزارش نماید.
  • انجام کلیه امور نصب، راه‌اندازی، بهره‌برداری، سرویس، تعمیر و نگهداری تجهیزات، دستگاه و ماشین‌آلات کار در ارتفاع باید مطابق با دستورالعمل شرکت سازنده صورت پذیرد.
  • کلیه متعلقات داربست، نردبان، تجهیزات، ابزار و وسایل کار در ارتفاع باید قبل از شروع و پس از اتمام کار توسط کارکنان و در فواصل معین دوره‌ای بازرسی و کنترل گردد و مجوز شروع به کار صادر شود.
  • کلیه لوازم و تجهیزات کار در ارتفاع باید توسط شخص ذیصلاح به‌صورت دوره‌ای مورد بازرسی دقیق قرارگرفته و در صورت مشاهده نقص و یا فرسودگی برای از رده خارج نمودن آن اقدام شود.
  • عامل کار یا شخص ذیصلاح باید دارای گواهینامه مهارت فنی لازم از مراکز ذیصلاح بوده و توانایی انجام کار مربوطه را داشته باشد.
  • عوامل اجرایی در محدوده کارگاه و عملیات خود مکلف به جلوگیری از ورود افراد متفرقه می‌باشند. ضمناً نصب علائم هشداری برای کارکنان و افراد متفرقه «مطابق آیین‌نامه علائم ایمنی در کارگاه‌ها» به‌نحوی‌که به سهولت قابل‌رؤیت باشد و مانع انجام کار نگردد الزامی است.
  • حمل‌ونقل، نصب، جمع‌آوری، انبار نمودن و کار با دستگاه‌ها، ماشین‌آلات و تجهیزات کار در ارتفاع باید به‌گونه‌ای باشد که خطری را برای کارکنان و افراد متفرقه ایجاد نکند.
  • پرتاب کردن و رها نمودن هرگونه شی‌ء، ابزار، لوازم، تجهیزات و مصالح در حین کار ممنوع است.
  • طناب‌ها و کابل‌ها باید در برابر هرگونه سایش، مواد خورنده، گرما و شعله مستقیم مقاوم باشند.
  • رعایت آیین‌نامه‌های مربوط به خطوط برق‌دار در انجام هرگونه عملیات کار در ارتفاع که افراد و تجهیزات مربوطه در حریم تجهیزات و خطوط برق‌دار قرار می‌گیرند، الزامی است.
  • در لبه سقف‌های شیب‌دار باید تجهیزات مناسب و کافی جهت جلوگیری از لغزش و سقوط افراد و یا ابزار کار پیش‌بینی شود.
  • افرادی که بر روی سقف‌های شیب‌دار با شیب بیش از ۲۰ درجه کار می‌کنند باید مجهز به سامانه محدودکننده و یا متوقف کننده گردند و در صورت امکان تورهای حفاظتی در زیر محل کار آن‌ها نصب گردد.
  • حضور فرد دوم روی سطح مبنا در هنگام انجام کار روی جایگاه‌های کار آویزان، بالابرهای سیار، برجی الزامی است.
  • هنگام کار در ارتفاع فرد مستقر در جایگاه کار باید متناسب با نوع کار مجهز به وسایل حفاظت فردی از قبیل لباس کار، هارنس، کلاه و کفش ایمنی و سایر لوازم حفاظت فردی گردد.
  • استفاده از کمربند ایمنی برای عملیات کار در ارتفاع ممنوع بوده فقط در صورتی مجاز است که به‌عنوان سامانه محدودکننده مورداستفاده قرار گیرد و فرد نباید در وضعیت سقوط قرار گیرد.
  • نوع، جنس و ابعاد، قابلیت بارگذاری هر پله، نحوه نصب و نگهداری نردبان باید با شرایط جوی، محیطی و نوع عملیات متناسب باشد.
    • تجهیزات پیشگیری از سقوط (سامانه متوقف کننده)
      • طناب‌ها

بر اساس NFPA-1001 آتش‌نشانان سطح یک باید نحوه انجام موارد ذیل را بدانند:

  • بالا کشیدن وسایل و تجهیزات با استفاده از طناب و گره‌های مناسب
  • نحوه انتخاب طناب مناسب برای اهداف مختلف
  • نحوه مراقبت و نگهداری از طناب‌های مورداستفاده در آتش‌نشانی

 

ایمنی حفاری

لینک دنلود آموزش ایمنی حفاری

https://www.aparat.com/v/mVhXE

 

 

 

 

 

 

 

۱      روش اجرا :

۶-۱- برنامه‌ريزي جهت عمليات گودبرداري و حفاري

هنگام برنامه­ريزي جهت عمليات گودبرداري و حفاري باید برخي نكات نظير ذيل را در نظر گرفت:

–  تعيين جنس خاك و شرايط موجود :

قبل از شروع به­كار حفاري بايد نوع خاك را در محل تعيين كرده و پس از آن آخرين حفاري در آن مناطق را بررسي نماييد. اگر خطرات پنهاني وجود دارد (مانند سرويس‌هاي نامعين زيرزميني و…)، آن­ را كشف نماييد. سپس سرويس‌هاي هوايي را ملاحظه كرده و در صورت وجود خطوط تلفن، برق و … كه ممكن است خطرساز باشند با مالكين آن‌ها مشورت نماييد .

– تعيين  سرويس‌هاي زيرزميني :

پس از مراحل فوق سرويس‌هاي زيرزميني ( مانند لوله‌هاي گاز ، خطوط تلفن و برق) را معين نموده و مطمئن شويد كه در محل خود محكم قرار دارند .

تذكر: سرويس‌هاي زيرزميني كه تا ۶۰۰ ميليمتر (۲ فوت) از حفاري فاصله دارند بايد به­وسيله دست يا ساير سيستم‌هاي مجاز اطرافشان حفاري گردد . سپس هنگامي كه زير آن‌ها از خاك خالي شد بايد پشتيبان مناسبي براي آن به­ كار برد. در صورت صدمه ديدن آن فوراً بايد به صاحب سرويس اطلاع داد.

– تعيين سازه‌هاي حفاظتي و تجهيزات :

قبل از شروع به كار، بايد سازه‌هاي حفاظتي و تجهيزات مورد نياز را متناسب با نوع خاك و شرايط كار تعيين نمايید تا مطابق با بازرسي‌ها و طرح‌هاي كنترلي عبور و مرور در محل حفاري باشد . ضمناً بايد مطمئن شوید كه اندازه شمع‌ها مطابق با اندازه ترانشه بوده و مهندس حرفه‌اي، ايمني هر يك از سازه‌هاي حفاظتي را مطابق استاندارد تائيد نموده است .

–  سازماندهي محل حفاري :

ناظرين بايد در مورد موضوعات ذيل اطلاعات كافي داشته باشند :

  1. محل خطوط برق و ساير خطرات كجاست؟ مواد در كجا انبار شده اند؟
  2. نخاله‌ها كجا كوپه مي‌شود ؟ (مطمئن شوند بين نخاله‌ها و لبه ترانشه حداقل ۱ متر (۳ فوت) فاصله است)
  3. مواد فرو ريخته چطور از داخل ترانشه حذف مي‌شود؟
  4. اتاق عمليات چه مقدار تجهيزات نياز دارد؟
  5. محل‌هاي ورود و خروج به ترانشه كجاست؟ (هر كارگر نبايد بيشتر از ۸ متر (۲۶ فوت) از نردبان فاصله داشته باشد)
  6. آيا بناها يا سازه­ها در اثر كار مي­توانند بي‌ثبات شوند ؟
  7. نقاط پرتردد ورودي و خروجي در محل حفاري كجاست ؟
  8. در ترانشه‌هاي با عمق بيشتر از ۲/۱ متر بايد يك كارگر ذيصلاح در سطح ترانشه ايستاده و كارگران داخل ترانشه را در مواقع و شرايط غير ايمن هشدار داده و در موارد اورژانسي كمك نمايد .
  9. ناظر یا مسئول بايد آماده مقابله با شرايط اضطراري باشد . همه افراد بايد در مواقع وقوع حادثه بدانند چه بايد بكنند و با چه كسي بايد تماس بگيرند . برنامه شرايط اضطراري و كمك‌هاي اوليه بايد توسط كميته يا نماينده آن مرور شود . نوع و ميزان حوادث احتمالي را در نظر داشته باشند براي مثال: مهيا سازي چه سطحي از كمك‌هاي اوليه مورد نياز مي‌باشد ؟ مثلاً براي ۵ نفر شاغل در محل حفاري به كلاسكمك‌هاي اوليه نيازمنديم .
  10. فاصله محل حفاري تا تسهيلات درماني چقدر باشد؟ آيا آمبولانس در محل حفاري در دسترس است؟
  11. آيا وسايل نقل و انتقال مصدومين مهيا است؟ آيا مطابق نيازمندي­هاي مقررات كمك‌هاي اوليه است؟
  12. آيا تجهيزات و تسهيلات نجات و امداد اورژانسي در محل حفاري كافي است ؟
  13. آيا پاسخگويان مي­توانند كارگر مصدوم را به­طور ايمن از فروريختگي نجات دهند؟
  14. آيا كارگران جهت انتقال مصدومين ناشي از فروريختگي يا ساير حوادث به اندازه كافي آموزش ديده‌اند؟

 

۶-۲- تعيين روش‌های گودبرداري از لحاظ وسيله انجام كار

  • روش دستي : در صورت محدوديت زمين يا عدم دسترسي به ماشين آلات از اين روش كه از بيل، كلنگ و فرغون استفاده مي‌شوند انجام مي‌شوند .
  • روش مكانيزه : معمولاً در عمده گودبرداري­ها از اين روش استفاده مي‌شوند كه از ماشين آلاتي چون بيل مكانيكي و… استفاده مي‌شوند .

 

۶-۳-  الزامات

  • الزامات وضعيت سلامتي كاركنان و تجهيزات حفاظت فردي :
  1. معاينات دوره‌اي كارگران بايد در هر سال ۱ بار انجام پذيرد .
  2. در صورت شيوع بيماري­هاي واگيردار بایدبه كليه كارگاه­ها و كارگران تذكر داده شود و دستورات بهداشتي در
    محل هاي مناسب نصب شود.
  3. در مواردي كه كارگران در محيط هاي مرطوب فعاليت مي نمايند مسئول HSE مكلف به تهيه كفش يا چكمه­هاي لاستيكي و دستكش غير قابل نفوذ متناسب با كار مي‌باشد . همچنين كليه كاركنان در گودال‌ها و ترانشه بايد از كلاه ايمني، كفش يا پوتين ايمني پنجه فولادي تأييد شده استفاده نمايند .
  4. كليه كاركناني كه وارد گودال‌هاي عميق محدود مي‌شود بايد از لباس‌هاي مهاردار متصل به طناب نجات استفاده نمايند. طناب نجات بايد از هر گونه طنابي كه جهت نقل و انتقال مواد به­كار مي­رود مجزا بوده و در كل زمان كار در گودال صرفاً متصل به كارگر باشد .
  5. هر كاري كه در لبه گودالي با عمق ۶ فوت يا بيشتر كار مي‌كند بايد از خطر سقوط محافظت شود . بدين منظور مهيا كردن گاردريل ها (باند حفاظ) ، فنس­ها ، موانع ، پوشش ها يا بندكشي موردنياز مي‌باشد .
  6. مسئول ایمنی مكلف است به وسيله مسئولين فني خود كليه وسايل استحفاظي را مرتباً بازرسي، تعمير و يا تعويض نمايد تا حفاظت كارگران پيوسته تأمين گردد .
  7. امكانات كمك‌هاي اوليه و تجهيزات امدادي اضطراري بايد در دسترس باشد. نظير طناب مهار ايمني، برانكارد سبدي بايد در نقاطي كه شرايط جوي خطرناك داشته و يا حين كار در داخل گودال، به آساني در دسترس باشد. فقط كاركناني كه آموزش‌هاي مورد تأييد را ديده و داراي تجهيزات مناسب هستند مي­توانند به بازيابي آنچه نياز به ورود به جو خطرناك دارد، مبادرت نمايند.

– الزمات قانوني عمليات مقدماتي گودبرداري و حفاري :

  1. زمين مورد نظر از لحاظ استحكام دقيقاً مورد بررسي قرار گيرد .
  2. موقعيت تأسيسات زير زميني از قبيل لوله كشي گاز، كابل هاي برق، تلفن و غيره كه ممكن است در حين انجام عمليات گودبرداري موجب بروز خطر و حادثه گردند و يا خود دچار خسارت شوند، بايد مورد شناسايي قرار گرفته و در صورت لزوم نسبت به تغيير مسير دائم يا موقت و يا قطع جريان آن ها اقدام گردد.
  3. در صورتي كه تغيير مسير يا قطع جريان تأسيسات امكان پذير نباشد بايد به طرق مقتضي از قبيل نگه­داشتن به طور معلق و يا محصور كردن و غيره نسبت به حفاظت آن‌ها اقدام شود.
  4. موانعي از قبيل درخت، تخته سنگ و غيره از زمين مورد نظر خارج گردند.
  5. در صورتي كه عمليات گودبرداري و حفاري احتمال خطري براي پايداري ديوارها و ساختمان­هاي مجاور در برداشته باشد، بايد از طريق نصب شمع، سپر و مهارهاي مناسب و شروع عمليات، ايمني و پايداري آن‌ها تأمين گردد .

– الزمات قانوني رعايت  اصول كلي گودبرداري و حفاري :

  1. اگر در مجاورت محل گودبرداري و حفاري كارگراني مشغول به كار ديگري باشند ، بايد اقدامات احتياطي براي ايمني آنان به عمل آيد .
  2. در مواردي كه عمليات گودبرداري و حفاري در مجاورت خطوط راه‌آهن ، بزرگراه ها، مراكز و تأسيساتي كه توليد ارتعاش مي‌نمايد، انجام شود بايد تدابير احتياطي از قبيل نصب شمع ، سپر و مهارهاي مناسب براي جلوگيري از خطر ريزش اتخاذ گردد .
  3. پس از انجام حفاری، باید محل مورد نظر با علائم هشدار دهنده و نوار حفاری و چراغ چشمک‏زن و … کاملاً مشخص گردد.(نصب علائم هشدار دهنده و حفاظ برای ترانشه الزامی است.)
  4. مصالح حاصل از گودبرداري و حفاري نبايد به فاصله كمتر از نيم متر از لبه گود ريخته شود . همچنين اين مصالح نبايد در پياده­روها و معابر عمومي به نحوي انباشته شود كه مانع عبور و مرور گردد .
  5. ديواره‌هاي محل گودبرداري و حفاري در موارد ذيل بايد دقيقاً مورد بررسي و بازيد قرار گرفته و در نقاطي كه خطر ريزش بوجود آمده است ، وسايل ايمني نصب و يا نسبت به تقويت آن‌ها اقدام گردد .

الف- بعد از يك وقفه ۲۴ ساعته يا بيشتر در كار

ب- بعد از هرگونه عمليات انفجاري

ج-بعد از ريزشهاي ناگهاني

د- بعد از صدمات اساسي به مهارها

ه- بعداز يخبندان­هاي شديد

و بعد از باران­هاي شديد

 

  1. در محل­هايي كه احتمال سقوط اشيا به محل گودبرداري و حفاري وجود دارد ، بايد موانع حفاظتي براي جلوگيري از وارد شدن آسيب به كارگران پيش­بيني گردد . همچنين براي پيشگيري از سقوط كارگردان و افراد عابر به داخل محل گودبرداري و حفاري نيز بايد اقدامات احتياطي از قبيل محصور كردن محوطه گودبرداري ، نصب نرده­ها ، موانع ، وسايل كنترل مسير ، علايم هشدار دهنده و غيره انجام شود .
  2. شب­ها در كليه معابر و پياده­روهاي اطراف محوطه گودبرداري و حفاري بايد روشنايي كافي تأمين شود و همچنين علايم هشدار دهنده شبانه از قبيل چراغ هاي احتياط ، تابلوهاي شبرنگ و غيره در اطراف منطقه محصورشده نصب گردد ، به طوري كه كليه عابران و رانندگان وسايل نقليه از فاصله كافي و به موقع متوجه خطر گردند .
  3. هرگاه ديواري جهت حفاظت يكي از ديواره‌هاي گودبرداري مورد استفاده قرار گيرد بايد به وسيله مهارهاي لازم پايداري آن تأمين شود .
  4. چنانچه وضعيت گود يا شيار به نحوي است كه روشنايي كافي با نور طبيعي تأمين نمي‌شوند . بايد جهت جلوگيري از حوادث ناشي از فقدان روشنايي ، از منابع نور مصنوعي استفاده شود .
  5. در صورتي­كه احتمال نشت و تجمع گازهاي سمي و خطرناك در داخل كانال وجود داشته باشد بايد با اتخاذ تدابير فني و نصب مهارهاي مناسب با استقامت كافي انجام و با نصب موانع ، نرده­ها و علايم هشدار دهنده ، منطقه خطر به طور كلي محصور و از عبور و مرور افراد جلوگيري به عمل آيد .
  6. در گودها و شيارهايي كه عمق آن‌ها از يك متر بيشتر باشد، نبايد كارگران را به تنهايي به كار گمارد .
  7. در حفاري با بيل و كلنگ بايد كارگران به فاصله كافي از يكديگر به كار گمارده شوند .
  8. در شيارهاي عميق و طولاني كه عمق آن‌ها بيش از يك متر باشد، بايد به ازاء حداكثر هر سي متر طول، يك نردبان كار گذارده شود . لبه بالايي نردبان بايد تا حدود يك متر بالاتر از لبه شيار ادامه داشته باشد .
  9. در هنگام مانور دستگاه­ها (نظیر جرثقیل، بیل مکانیکی و …) در محل حفاری، کارکنان را باید از محل دور نمود.

 

  1. در صورت نياز به حفر ترانشه موارد ذيل مي بايست رعايت گردند:
  • از ورود ماشین‏های سنگین به محدوده جلوگیری کنید.
  • در مواردی که عمق ترانشه بیش از یک متر است شمع‏کوبی با شرایط ذیل لازم می‏باشد:
  • اگر زمین نامناسب باشد از تخته‏های عمودی استفاده نمائید.
  • در زمین مناسب(از نظر ایمنی) از تخته افقی استفاده نمائید
  • استفاده از سپر حفاظتی
  • لوازم پیش ساخته چوبی یا فلزی که بوسیله جرثقیل حمل می‏شود.
  • شمع‏کوبی در زمین و استفاده از الوار عمودی بوسیله ماشین شمع‏کوبی
  • حداقل یک فاصله ۲۰ سانتیمتری بین خاکریز و گود وجود داشته باشد که در این منطقه هیچگونه ابزار و مصالح و … نباید در یک­جا مجتمع باشد. از پخش ابزار و مصالح در سطح سواره‏رو شدیداً خودداری گردد.
  • در هنگام حفاری و ایجاد ترانشه، چنانچه در طول مسیر به چاهی متروکه برخورد نمودید باید قبل از ادامه کار ابتدا آن را پر نمایید.
  • وجود آب داخل ترانشه و ایجاد ارتعاش به­وسیله دستگاه­های سنگین باعث ناپایداری خاک می‏گردد که باید در برخورد با هر کدام از موارد، نکات ایمنی را رعایت نمود.

 

– الزامات قانونی راه هاي ورود و خروج به محل گودبرداري و حفاري :

  1. براي رفت و آمد به محل گودبرداري بايد راه‏هاي ورودي و خروجي مناسب و ايمن در نظر گرفته شود . در محل گودهايي كه عمق آن بيش از ۶ متر باشد ، بايد براي هر شش متر يك سكو يا پاگرد براي نردبان‌ها ، پله­ها و راه‌هاي شيب‌دار پيش­بيني گردد . اين سكوها يا پاگرد و همچنين راه هاي شيب‌دار و پلكان­ها بايد به وسيله نرده­هاي مناسب محافظت شوند .
  2. در محل گودبرداري بايد يك نفر نگهبان مسئول نظارت بر ورود و خروج كاميون­ها و ماشين آلات سنگين باشد و نيز براي آگاهي كارگران و ساير افراد ، علايم هشداردهنده در معبر ورود و خروج كاميون­ها و ماشين آلات مذكور نصب گردد .
  3. راه هاي شيب دار و معابري كه در زمين هاي سخت (بدون استفاده از تخته هاي چوبي) ساخته مي‌شوند بايد بدون پستي و بلندي و ناهمواري باشد .
  4. افرادي كه در عمليات گودبرداري و حفاري به كار گرفته مي‌شوند، بايد داراي تجربه كافي بوده و همچنين افراد ذيصلاح بر كار آنان نظارت نمايند .

– الزامات بازرسي ، نظارت و سرپرستي :

  1. اشخاص ذيصلاح (سرپرستان) بايد همه روزه گودال‌ها ، فضاي مجاور و سيستم‌هاي محافظتي را بازديد نمايند تا موقعيت‌هاي ايجاد فروريختگي‌ها، خطاي سيستم‌هاي حفاظتي، جوهاي خطرساز، يا ساير شرايط خطرناك را بتوانند كشف نمايند .
  2. بازرسي بايد قبل از شروع كار و يا در صورت لزوم در سراسر شيفت كاري انجام شود .
  3. پس از وقوع هر رويداد همراه با خطر (مثل بارندگي) بايد بازرسي به عمل آيد .
  4. اين بازرسي‌ها هنگامي كه قرار است گودبرداري توسط كارگران انجام شود و يا در هنگام عمليات گودبرداري الزامي است.
  5. هر كجا ، بازرسي به مورد مشكوك يا خطرناكي برخورد ، كارگران بايد از محل خارج شوند تا اقدامات احتياطي لازم جهت ايمني آن‌ها به عمل آيد .

– الزامات پايش فردي :

در پايش فردي حصول اطمينان از موارد ذيل ضروري است :

  1. جليقه‌هاي منعكس كننده نور در فضاهاي حركتي وسايط نقليه وجود داشته باشد .
  2. كلاه ايمني ، كفش‌هاي پنجه فولادي و… مورد استفاده قرار گرفته باشد .
  3. كارها مطابق با دستورالعمل‌ها و به­صورت ايمن انجام شود .

– الزامات پايش محيط كار :

الف) شرايط سطحي

در بررسي شرايط سطحي ، موارد ذيل بايد مورد توجه قرار گيرد :

  1. شكاف‌ها يا شيارهاي در حال شكل­گيري
  2. فاصله مناسب محل دپوي خاك‌هاي برداشته شده از لبه گودال
  3. عدم وجود مواد يا تجهيزات نزديكي لبه گودال
  4. وجود آب در گودال
  5. عدم وجود منابع ارتعاشي

 

ب) ديواره‌هاي شيبدار و پله­دار

در بازديد ديواره‌هاي شيبدار و پله دار بايد به بررسي اين موارد پرداخته شود :

  1. شكاف­ها يا شيارهاي در حال شكل­گيري
  2. خرده سنگ (سنگ ريزه)
  3. تغيير نوع خاك
  4. شيب كافي براي خاك

 

ج) شمع‌زني و حفاظ­گذاري

در هنگام بررسي شمع‌زني و حفاظ­گذاري توجه به موارد ذيل الزامي است :

  1. درست قرارگرفتن و درست عمل نمودن
  2. عدم نشي از سيلندرهاي هيدروليك
  3. كيپ بودن گوه ها

 

د) كنترل راه­هاي ورودي و خروجي

  1. دسترسي در هر ۲۵ فوت
  2. تنظيم درست پلكان، نردبان و راه­هاي شيبدار

 

ه) وجود تسهيلات

  1. نگهداري و پشتيباني كافي
  2. مصالح ناپايدار (لق)
  3. شناسايي شده و حفاظت شدن تسهيلات

 

و) آب و هوا

  1. يخ زدگي شبانه
  2. بارندگي

 

۶-۴-  تذكرات

اگر قرار باشد گودبرداري براي بيشتر از ۵ متر عمق ادامه يابد ، باید اطلاعات ذيل را به مدیریت HSEQ مربوطه اعلام نمايید :

  1. آدرس و مشخصات دقيق محل انجام كار
  2. موقعيت محل حفاري و ويژگي‌هاي كاري كه بايد انجام شود
  3. تعداد كارگران به كار گرفته
  4. زمان شروع و مدت انجام كار مورد نظر

دستورالعمل ایمنی جرثقیل ها و بالابرها

در اینجا می توانید یکی از کاملترین دستورالعمل های مربوط به جرثقیل ها و بالابرها را دانلود کنید.

لینک دانلود:

دستورالعمل ایمنی کار با جرثقیلها، بالابرها، تجهیزات باربرداری و تجهیزات وابسته

 

 

۱-۱- جرثقیل[۱]

ماشینی است که قادر به بلند کردن بار، پایین آوردن بار و جابه‌جایی افقی آن‌ها می‌باشد و با استفاده از سازوکارهای خاص بالابری کار می‌کند و انواع آن شامل:

  • جرثقیل سقفی[۲]: جرثقیلی است با پل متحرک حامل بالابر ثابت یا متحرک که با مکانیسم‌های خاص بالابری کارکرده و بار را جابه‌جا می‌نماید. این نوع جرثقیل معمولاً در داخل سوله‌ها، کارخانه‌ها و کارگاه‌ها زیادی دارد.
  • جرثقیل متحرک[۳]: جرثقیلی است که در روی یک یا چند ریل حرکت می‌کند.
  • جرثقیل با پل متحرک[۴]: جرثقیل متحرکی است که در امتداد مناسبی زیر سقف کارخانه روی ریل حرکت کرده و بتواند بار را در امتداد طول و عرض و ارتفاع کار جابه‌جا نماید.
  • جرثقیل با دروازه متحرک[۵]: جرثقیل متحرکی است که بر روی دوپایه خرپایی شکل سوار بوده و مجهز به چند بالابرنده عمودی باشد و بتواند بار را با خود از نقطه‌ای به نقطه دیگر در روی ریل و در مسیر خود حمل کند.
  • جرثقیل یک ریلی[۶]: جرثقیل متحرکی است که دستگاه بالابر و اتاقک فرمان آن در حال آویز توسط چرخ‌هایی که روی یک ریل فوقانی حرکت می‌کند جابه‌جا گردد.
  • جرثقیل متحرک موتوری[۷]: نوعی جرثقیل است که بر روی وسیله نقلیه موتوری سوار شده است.
  • جرثقیل بازویی[۸]: نوعی جرثقیل ثابت یا گردان است که دارای بازوی افقی یا مایل بوده و کابل نگه‌دارنده بار به‌وسیله بازوی مزبور نگهداری می‌شود. در این دستگاه موقعیت قلاب بار نسبت به محور دوران جرثقیل توسط طول و شیب بازو تعیین می‌گردد و در بعضی موارد که بازوی جرثقیل افقی است. ممکن است بار توسط اتاقک متحرکی جابه‌جا شود.
  • جرثقیل متحرک زمینی[۹]: نوعی جرثقیل است که روی چرخ سوار بوده و روی زمین حرکت می‌کند.
  • جرثقیل سکودار[۱۰]: نوعی جرثقیل است که دارای سکوی مخصوص جهت قرار گرفتن بار و حمل آن به قسمت‌ها و انبار کردن بار در ارتفاعات و جاهای مختلف باشد.
  • جرثقیل ساختمانی (چرخ چاه)[۱۱]: جرثقیل ثابتی است که زنجیر یا کابل بالابر در روی استوانه‌ای پیچیده شده و پایه دستگاه به‌وسیله پیچ‌های فونداسیون یا وسیله دیگری به زمین محکم شده باشد.
  • جرثقیل الکتریکی[۱۲]: جرثقیل ثابت یا متحرکی است که استوانه حامل کابل یا زنجیر توسط موتور الکتریکی به حرکت درآید و بار را بالا و پایین ببرد. این بالابر ممکن است مستقلاً کارکرده یا به‌عنوان بالابر فرعی برای دستگاه بالابر دیگر مورداستفاده قرار گیرد.
  • جرثقیل بادی[۱۳]: جرثقیلی است که نیروی محرک آن هوای فشرده می‌باشد.
  • جرثقیل زنجیری[۱۴]: جرثقیل ثابت یا متحرکی است که با دست‌به‌کار می‌افتد و شامل یک یا چند چرخ زنجیری می‌باشد.
  • جرثقیل قرقره‌ای[۱۵]: بالابر ثابت یا متحرکی است که با دست کارکرده و شامل یک یا چند قرقره بوده و نیروی محرک توسط کابل به قرقره‌ها و قلاب بار منتقل می‌گردد.
۱-۲-      گواهی‌نامه سلامت فنی[۱۶]

سندی است که سلامت فنی دستگاه را تأیید می‌کند این سند توسط اشخاص/ مراکز مجاز مورد تأیید قانون صادر می‌شود.

۱-۳-     کارشناس مجاز (بازرس فنی)

کارشناسی است که دارای مدرک دانشگاهی معتبر و تجربه لازم بوده و مورد تأیید وزارت کار یا سازمان ملی استاندارد ایران و سایر مرکز قانونی یا مشاور مرکز تحقیقات و تعلیمات حفاظت فنی و بهداشت‌کار باشد.

۱-۴-     ظرفیت مجاز باربرداری [۱۷]

مقدار بار استاندارد جهت بلند کردن

۱-۵-     لوازم بستن و بلند کردن بار[۱۸]

 شامل طناب، کابل فولادی، زنجیر و ادوات اتصال آن‌ها به یکدیگر از قبیل (حلقه- قلاب- بست کابل و غیره) می‌باشد.

۱-۶-      تجهیزات باربرداری و اسلینگ[۱۹]

منظور وسایلی مانند سیم بکسل، زنجیر، مش فلزی و تسمه مصنوعی می‌باشد که برای جابه‌جایی و بستن بار به کار می‌روند و به شکل مارپیچی و صاف درهم‌تنیده شده‌اند، ساخته می‌شوند.

۱-۷-   جداول بارکاری ایمن[۲۰]

میزان بار مجاز با توجه به تمام شرایط کاری شامل طول بوم، شعاع وزن بار در جداولی که از سوی سازنده تهیه شده است در اختیار اپراتور قرار می‌گیرد. این جداول باید به‌طور واضح در اختیار راننده/ اپراتور جرثقیل قرار گیرد.

۱-۸-     راننده جرثقیل (اپراتور جرثقیل)

شخصی که توانایی هدایت و کار کردن با جرثقیل به‌منظور جابجایی بار، مطابق دستورالعمل سازنده و در قالب یک سیستم ایمن کاری را داشته باشد. راننده جرثقیل مسئول عملکرد صحیح جرثقیل بوده و باید فقط به علائمی که از طرف ریگر (قلاب انداز/ سیم بکسل انداز)/ علامت دهنده صادر می‌شود واکنش دهد.

۱-۹-      ریگر (قلاب انداز/ سیم بکسل انداز)[۲۱]

سیم بکسل انداز مسئول اتصال بار به ملحقات بلند کننده بار، یا جدا کردن بار از این ملحقات، استفاده صحیح از لوازم و تجهیزات بلند کننده مطابق طرح‌ریزی عملیات شروع جابجایی ایمن جرثقیل می‌باشد.

۱-۱۰-    علامت دهنده [۲۲]

علامت دهنده مسئول بازگو کردن علائم از قلاب انداز به راننده جرثقیل می‌باشد. علامت دهنده ممکن است بجای قلاب انداز مسئولیت هدایت بار جرثقیل را بر عهده گیرد مشروط به اینکه فقط یکی از آن‌ها این مسئولیت را بر عهده بگیرد.

۱-۱۱-    نصاب جرثقیل

نصاب جرثقیل مسئول نصب و برپایی جرثقیل برجی مطابق دستورالعمل‌های سازنده می‌باشد. اگر تعداد نصاب‌ها دو نفر یا بیشتر باشد لازم است شخصی به‌عنوان سرپرست نصب و برپایی به‌منظور کنترل ایمن عملیات نصب تعیین گردد.

۱-۱۲-   متعلقات باربرداری
  • شگل: حلقه اتصالی قابل‌حملی است که برای اتصال تجهیزات و قطعات مختلف باربرداری استفاده می‌شود.
  • قلاب[۲۳]: وسیله‌ای است که بر روی مجموعه باربرداری قرار گرفته، سیم بکسل یا تجهیزات باربرداری بر روی آن قرار می‌گیرد.
  • پیچ گوشواره: نصب دائمی روی تجهیزات به‌منظور باربرداری. رابطی برای اتصال اسلینگ به بار
  • پیچ تنظیم دوطرفه: وسیله‌ای برای تنظیم کشش سیم بکسل، زنجیر، کابل و سایر تجهیزات کشنده
  • شاهین و میله متعادل ساز: نوعی میله صاف و محکم که در قسمت پایین آن چند قلاب برای قرار گرفتن اسلینگ و سیم بکسل نصب‌شده است. میله متعادل ساز همانند شاهین بوده و برای متعادل کردن بارهای بزرگ به کار می‌رود.
  • رولرها: برای جابه‌جایی بارها به‌صورت افقی یا در سطوح شیب‌دار می‌توان از رولر یا غلتک استفاده کرد، به شرطی که سطح زیر رولرها، محکم، مسطح و صاف باشد. رولرها را می‌توان زاویه‌دار قرارداد تا انتهای بار چرخ بخورد و در مکان‌های تنگ، اجازه­ی چرخیدن بدهد.
  • پولیف یا بالابر اهرمی: پولیف یکی از وسایل رایج برای بلند کردن یا کشیدن بار در مسافت‌های کوتاه می‌باشد. از پولیف می‌توان به‌صورت عمودی، افقی، یا زاویه‌دار استفاده کرد.
  • تیفور[۲۴]: تیفور، برای بلند کردن یا کشیدن‌های طویل مناسب است مانند پولیف در هر جهتی می‌توان از آن استفاده کرد. تیفور می‌تواند سیم بکسل را بکشد و از داخل خودش عبور دهد ظرفیت تیفور مختلف است از تا  تن. عمل کشیدن سیم بکسل را می‌توان توسط یک قرقره انجام داد و از این طریق ظرفیت تیفور را افزایش داد.
۱-۱۳-  مرکز ثقل

نقطه‌ای است که وزن یک شیء به صورت مساوی دور آن متعادل شده است. کل وزن در این نقطه متمرکز شده است.

۱-۱۴-  سکوی کاری هوایی

وسیله‌ای است مکانیکی که برای فراهم کردن دسترسی‌های موقت و ایمن برای افراد و تجهیزات در مکان‌های غیرقابل‌دسترس به‌خصوص مرتفع، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

۲-   مسئولیت‌ها

۴-۱- معاون فنی و توسعه مسئول اجرای این دستورالعمل و اداره HSE مسئول نظارت بر اجرا می‌باشد.

۴-۲- در پروژه­های پیمانکاری مسئولیت اجرای این دستورالعمل بر عهده ناظر پروژه و نظارت بر اجرا بر عهده کارشناس HSE می­باشد.

۴-۳- مسئولیت اجرای این دستورالعمل در ایستگاه­ها بر عهده رئیس ایستگاه و نظارت بر اجرا بر عهده کارشناس HSE می-باشد.

۴-۴ مسئولیت آموزش مفاد این دستورالعمل در ایستگاه­ها بر عهده رئیس ایستگاه و نظارت بر اجرا بر عهده کارشناس HSE می­باشد.

۴-۵- مسئولیت حفاظت از افراد حین آموزش در ایستگاه­ها بر عهده فرمانده عملیات و معاون فرمانده عملیات می­باشد.

۴-۶- مسئولیت بازنگری و تجدیدنظر در این دستورالعمل بر عهده اداره HSE می‌باشد.

۳-  روش انجام کار

۳-۱-     راهنمای باربرداری با جرثقیل

جرثقیل به‌عنوان قسمتی از یک دستگاه که برای بلند کردن، جابجایی و پایین گذاشتن آن طراحی شده است شناخته می‌شود. برای انتخاب اندازه و نوع جرثقیل جهت انجام یک کار موارد زیادی بایستی مدنظر قرار گیرد که برخي از آنها به شرح زیر است:

-ابعاد، وزن و شعاع كار برای سنگین‌ترین بار

-حداکثر ارتفاع مورد نیاز

– نحوه بالا بردن بار

– در صورت استفاده از یک جرثقیل متحرک، نوع شاسی محرک جرثقیل بایستی تعیین شود.

– این موضوع به شرایط زمین و موقعیت محل باربرداری بستگی دارد.

– آیا لازم است هنگام نصب بار توسط جرثقیل حرکت داده‌شده و جابجا شود.

– وضعیت جاده در مناطق سرد

– بسیاری از جرثقیل‌ها بدون اینکه دمونتاژ شوند نمی‌توانند روی جاده‌ها حرکت نمایند.

کاربرد اصلی همه جرثقیل‌های متحرک اساساً یکسان است  و شامل موارد زیر می‌باشد:

-قابلیت تنظیم طول بوم

– قابلیت تنظیم زاویه بوم

-توانایی بالا و پایین بردن بار

-توانایی چرخاندن بار

-توانایی حرکت در محوطه کار

به‌منظور شناسایی جرثقیل کلیه­ی جرثقیل‌های متحرک بایستی دارای یک صفحه‌ی شناسایی روی کلیه­ی قسمت‌های اصلی باشند، از جمله روی شاسی محرک، اتاق، جک‌های پایه، وزنه‌های تعادل، جیب و قسمت‌های بوم. این مشخصات بایستی شامل نام کارخانه‌ی سازنده، شماره مدل دستگاه، شماره­ی سریال و وزن آن قسمت باشد.

[۱] Crane

[۲] overhead crane overhead crane

[۳] Travelling Crane

[۴] Over head Travelling Crane

[۵] Gantry Crane

[۶] Monorail Crane

[۷] Locomotive Crane

[۸] Jib Crane

[۹] Portable floor Hoist

[۱۰] Hoist

[۱۱] Crabs and Winches

[۱۲] Electric hoist

[۱۳] Pneumatic Hoist

[۱۴] Chain Hoist

[۱۵] Block and Tackle

[۱۶] CERTIFICATE

[۱۷] safe working load (S.W.L)

[۱۸] Hoisting tackle

[۱۹] SLING

[۲۰] Load chart

[۲۱] Rigger

[۲۲] Signaler, Banksman

[۲۳] Hook

[۲۴] Tirfor